Met wakker worden bedoel ik, spiritueel ontwaken. Al klinkt dat voor sommigen wat zweverig. Wat is dat eigenlijk? Spiritueel ontwaken? Voor mij is het een proces van bewustwording, wat weer meer inzicht geeft. Door te leren dat je 'naar binnen' kunt keren, ontdek je wie je bent en besef je dat niets los van elkaar staat, alles is met elkaar in verbinding.
Bij mij begon het toen ik eindelijk toe durfde te geven aan mijn burn-out. Ik was er dankbaar voor, want nu ging ik er ALLES aan doen om beter te worden. Ik zag ineens verbanden, wat ik geleerd had uit een nare situatie. Dat de juiste uitkomst, uiteindelijk mijn eerste ingeving ook bleek te zijn en daar zat nog een heel proces tussen wat dan ook allemaal niet goed voelde. Ik mag dus meer naar mijn intuïtie luisteren
Klinkt allemaal easy-peasy. Helaas. Dan ben je er nog niet. Want, ik begon me ook eenzaam te voelen. Ik voelde me niet meer thuis. Ik zag ineens dingen anders, dat begreep mijn omgeving niet altijd. Pas ik hier nog wel, in het leven zoals ik deze leid? Dat leverde weer frustraties op. Maar ook, waarom zag ik dit niet eerder? Ook zag ik veel dubbele getallen. Met name op de klok, maar soms ook m'n km-stand, het aantal mailtjes in m'n inbox, of op een kentekenplaat. Met wat onderzoek, kunnen dat berichten zijn van je engelen. Telkens als ik ging lezen wat het betekende, resoneerde dat aan de situatie waar ik me in bevond.
En sja, toen maakte frustratie plaats voor verdriet. Verdriet om wat er gaande is in de wereld, verdriet wanneer je een nieuw standpunt durft te delen, maar je totaal niet begrepen voelt. Een zielige film kijken met een doos tissues erbij, was een noodzaak. En toen maakte verdriet ook weer plaats. Maar dit keer voor boosheid. Boos op het onrecht. Boos dat het me niet altijd lukte. Ik liet het kaas niet meer van mijn brood eten en ik kan me voorstellen dat het voor mijn omgeving soms niet altijd even leuk was. Nu begrijp ik, dat het er echt uit moest. Ik moest soms gewoon simpelweg tegengas geven en de confrontatie aan gaan, om echt te ontladen. Om dingen een plekje te geven, om mezelf los te rukken van oude patronen en vastgeroeste patronen.
Op dit moment lijk ik echt in de fase te zitten, dat ik patronen aan het doorbreken ben. Ik herken ze en ik onderzoek ze, stel mijzelf bijvoorbeeld de vraag 'Wat maakt het dat ik dit zo voel, kan het te maken hebben met toen, toen voelde ik dit namelijk ook?'. Ik zie ook patronen in de problemen van anderen. Soms wordt ik dan ook een beetje gek van mijzelf. Ik wil alles wat ik leer en alles wat ik ervaar eruit gooien en delen, ook al zit niet iedereen daar op te wachten (en vervolgens heb ik er spijt van dat ik het heb gedeeld, of dat ik me zo gedragen heb, oefff pijnlijk, weer een patroon!) Het is een soort van rustige fase, waarin ik heb geleerd meer te relativeren, maar anderzijds wordt ik er onrustig van, want ik kan niet in 1 dag helemaal veranderen. Rome is immers ook niet in 1 dag gebouwd. (Kijk, dat gaat beter, wat meer zelfliefde...) Wees inderdaad maar eens wat zachter en liever voor jezelf, want alleen dán lukt het ook beter om wat liever naar de wereld te kijken.
Herken jij mijn verhaal? Denk jij ook dat je 'wakker aan het worden' bent? Het lijkt me onwijs leuk wanneer je een reactie achterlaat onder de tekst!
Reactie plaatsen
Reacties