Ik merk op, dat ik weer vaak in mijn "Yang" zit. Ik sta dan voortdurend maar "aan". Ik ga maar door en door. Een buitenstaander merkt dan bijvoorbeeld aan mij dat ik ga ratelen. Geen touw aan vast te knopen ;-). Een leuk verhaal is, dat ik een tip kreeg van een vriendin dat ik Felicia Bender eens moest volgen (https://feliciabender.com/) op instagram. Nu deed ik dat en schijnbaar had een catfish haar hele pagina gekopieerd. Ik werd benaderd dat ze bij het bekijken van mijn foto een belangrijke boodschap door kreeg. Normaliter trap ik hier niet in, maar ik negeerde mijn alarmbellen en dacht: 'Niet zo wantrouwend, doe eens gek!'. Er werd me gevraagd hoeveel ik kon missen en ik dacht €10,- want mocht het dan alsnog niet kloppen, is het "maar" 10 euro geweest.
Toch bekroop me ineens een raar gevoel, het email adres klopte niet met de naam en ik sprak diegene erop aan. Deze werd grof en toen wist ik het zeker. De 'echte' Felicia heb ik vervolgens gewaarschuwd en ik stuurde screenshots van mijn gesprek. Ze ging er achteraan en vond het heel naar dat dit mij overkomen was, hierop stuurde ze me een uitgebreide astrologie berekening. Wat ik daar las, was meteen pakkend! Alles klopte ook wel. Ook dat stukje balans houden, waar ik moeite mee heb. Ik kan soms 100 ideeën hebben, helemaal enthousiast zijn, maar zodra ik het overzicht kwijt raak, komt geen enkel idee ECHT van de grond. Maar ook dat ik snel zowel onder- als overprikkeld raak, dit zorgt vervolgens voor frustraties en laag in mijn energie zitten. Het stukje doseren is waar ik al druk mee in de weer ben, dat werd hier dan ook mooi bevestigd. Voor mij blijft dan ook de belangrijke taak, een balans te zoeken in mijn leven en niet in al mijn eigenschappen door te slaan. Doseren is dus hartstikke belangrijk, met regelmaat scannen hoe het nou met mij gaat, het herkennen van patronen welke mij niet veel goeds doen en ook genoeg me-time nemen. Kortom, bewustzijn van mijn lijf. Het voelen weer toelaten, zodat het voor mij steeds duidelijker wordt wat ik nodig heb, maar ook duidelijk uitspreken naar mijn omgeving, zodat zij weten waar ik mee bezig ben en waarom dit belangrijk voor mij (en uiteindelijk ook voor hen) is.
Wat ook nog een mooie boodschap achter dit verhaal is, is dat ik toch écht mijn onderbuikgevoel niet moet onderdrukken of tegenspreken. WEER had mijn intuïtie het bij het rechte eind :-). Vertrouwen dus, in mijzelf, in het leven en in het universum.
Reactie plaatsen
Reacties